Terapia par adresowana jest do osób, które doświadczają kryzysu w związku, mają problemy w zakresie porozumiewania się, często połączone z błędnym przekonaniem, że jedna ze stron jest w sposób niesprawiedliwy traktowana przez partnera czy partnerkę. Niejednokrotnie między dwojgiem ludzi w takiej sytuacji pojawiają się uczucia żalu, złości, czasami lęku, połączone z pobudzeniem, które przekładają się na sukcesywnie pogłębiający się konflikt.
Kryzys w związku może być skutkiem wielu czynników, często indywidualnych, niemniej pewne sytuacje w życiu człowieka mogą być szczególnie stresogenne, a co za tym idzie, negatywnie mogą wpłynąć na relacje partnerskie. Można tu wymienić choćby: narodziny dziecka, śmierć kogoś bliskiego, utratę pracy, przeprowadzkę, zdradę czy też szeroko pojęte przeżycie traumy.
Zadaniem terapii staje się więc wsparcie w osiągnięciu kompromisu oraz poprawy komunikacji między partnerami, w ponownym zbliżeniu ich do siebie, przy jednoczesnym zaspokojeniu potrzeb obu stron. Aby stało się to możliwe, konieczne jest najpierw zdefiniowanie źródeł konfliktu oraz znalezienie narzędzi do rozwiązania go. Do gabinetu psychoterapeutycznego może również zgłosić się para, która potrzebuje pomocy nie w zbliżeniu się do siebie, a wręcz przeciwnie – która zdecydowała się na rozstanie, ale chce przez nie przejść spokojnie, tak by w jak najmniejszym stopniu ucierpiały dzieci będące owocem tej relacji.
Przebieg terapii jest każdorazowo uzależniony od okoliczności oraz nastawienia obu stron, jednak jej najważniejszym elementem będzie niewątpliwie ustalenie spójnego celu, również w przypadku, kiedy oczekiwania partnerów są ze sobą sprzeczne (na przykład, gdy jedna osoba chce ratować związek, druga zaś zakończyć relację). Obrane cele i metody pracy terapeutycznej zależne będą zaś od nurtu terapeutycznego, z którego wywodzi się terapeuta. Są to na przykład:
1. Psychodynamiczna terapia par – jej cel to takie przeobrażanie osobowości partnerów, dzięki któremu będą oni w stanie porozumieć się koncentrując na teraźniejszości, wyzbywając się jednocześnie bazowania na przeszłych, zniekształconych wyobrażeniach. Istotny staje się wgląd w przyczyny, które doprowadziły do określonych zachowań.
2. Behawioralno-poznawcza terapia par – koncentruje się na dążeniu do zmiany zachowań oraz przekonań, a także na częstszym demonstrowaniu wobec siebie zachowań pozytywnych o charakterze nagradzającym.
3. Systemowe ujęcie w terapii par – wzbogacanie systemu rodzinnego o informacje, które będą wsparciem w dostosowaniu się do zmian, jakich doświadcza rodzina, a które posłużą także poprawie jakości komunikacji.
4. Narracyjna terapia par – jej celem jest zmiana błędnie wytworzonych przekonań, a więc subiektywnie nadinterpretowanych faktów.
5. Terapia par oparta na doświadczeniu – jest skoncentrowana na teraźniejszości, ma na celu wspierać strony w dążeniu do indywidualnego rozwoju.
